Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Duo Reges: constructio interrete. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Oratio me istius philosophi non offendit; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.
Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Quod vestri non item.
Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
At ego quem huic anteponam non audeo dicere;
Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.
Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Efficiens dici potest.: Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
Quo modo?: Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Bork: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Equidem e Cn.: Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Itaque Epicurus semper hoc utitur, ut probet voluptatem
natura expeti, quod ea voluptas, quae in motu sit, et parvos
ad se alliciat et bestias, non illa stabilis, in qua tantum
inest nihil dolere.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea
translatum ad philosophos nostros esset.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Dat enim intervalla et relaxat.